Treaiv an Cnuc atá Rót ar dTúis

Bhí dhá bhulán an fadó, bulán óg agus seanabhulán. An chéad lá a goug an bulán óg i dteaunta an tseanabhuláin a treau, bhí an bulán óg ana-hasbúil, a cheann san aéur, fúnn air chun treaha, agus shíl sé ná faghach sé a dhóhin de choíchi. "An dtreauhimíd an cnuc úd haul leis?" ar sisean leis an tseanabhulán. "Treaiv an cnuc atá rót ar dtúis", arsan seanabhulán. "Nuer a bheg san déanta agut, féataimíd bheh a caint ar an gcnuc eli". Ach bueleag amach é sar a raibh leah an chéad chnuic treafa 'ge, agus níor louir sé a huile ar an gcnuc úd haul.

Nuair a bhefá a teacht har rud éigin a bhí le déanav agut ná raibh a teacht suas in ao'chor go fóil, déarfaí leat aire thúirt don rud a bhí ar siúl agat. Nuair a bheadh san déanta, d'fhéadfa louirt ar an tarna rud. Sin é an brí ahá leis.